ROMMEL

Wij hebben als maatschappij vaak een hekel aan rommel. Je leven moet glad in de plooi liggen, geordend zijn netjes in een doosje. Alsof een professionele organiseerfirma er doorheen is gegaan. Misschien is het de vloek van social media of de druk om alles onder controle te willen hebben.  

Er zit zoveel schoonheid in een beetje rommel en wat wou ik dat ik wat meer kon laten rondslingeren. Minder bang voor de consequenties. Gewoon rommelig zijn.

Lekker vallen over je eigen gevoelens of nog eens trappen op de ene legoblok die je echt wel zag liggen maar gewoon je er nog eens in wou verliezen. Fouten maken, te koppig zijn, voor één keer is niet als eerste water bij de wijn doen, stomme ruzies, de verkeerde kant op gaan bij een kruispunt, etc.

Het hoeft allemaal niet zo netjes, het mag eens schuren en in de soep lopen.

Je bent een mens. Je leert je gevoelens toelaten ook al heb je soms het gevoel dat ze je overspoelen. Je ervaart dat ene aha-moment wanneer je die legoblok kan zien voor wat het echt was. Je leert van je fouten of uit een ruzie. Je beseft dat de verkeerde keuze bij een kruispunt niet bestaat. Uiteindelijk kom je toch altijd op de juiste weg maar dan misschien via een omleiding.

Als je de rommel omarmt, niet haastig op zoek gaat naar een oplossing of een plekje in je schap dan komt er rust en ruimte in je hart en uiteindelijk ook in je hoofd.

Iets laten rondslingeren is niet per se slecht maar net een uitnodiging wanneer je er klaar voor bent om het eens vast te pakken en te observeren. Stel jezelf eens de vraag waarom het daar lag?

Bekijk rommel gewoon zoals stof op een wijnfles. Het stof toont aan dat de wijn nog aan het rusten en rijpen is tot hij in al zijn glorie kan opgedronken worden. Nog even geduld.

Op een dag zullen we de rommel oppakken of het stof zachtjes wegwrijven en zien wat voor prachtigs eronder verborgen ligt.

Maar tot dat moment mag het gewoon wel even rondslingeren en stoffig zijn.

Anne Colette