PROJECT 30 – INTRO

Daar lig je dan in je bed naar het plafond te staren, bijna dertig. Mijn hoofd was aan het tollen en ik kon de slaap niet vatten. De cursus die ik plande om te werken aan mijn ultieme schrijfdroom viel weg. Het gevoel dat achterbleef was een soort creatieve honger die ik niet meer kreeg gestild. Het begon te knagen en als ik eerlijk was met mezelf knaagde het al lang.

Alsof ik mezelf te lang op dieet had gezet tijdens mijn twintigerjaren en watertandend stond te kijken naar alle desserten in een etalage. Toch dan maar weer besloot om mij om te draaien en weg te gaan.

Wat hield mij tegen om de creatieve honger te stillen? De dooddoener van elke creatieveling: Imposter syndroom met een extra sprenkel perfectionisme. Kan ik het wel? Ben ik wel goed genoeg? Zijn de teksten wel goed genoeg? Het moet toch beter dan dit?

Die nacht dat ik niet kon slapen, had ik er plots mijn buik van vol. Wat was ik eigenlijk al die jaren aan het doen? Ondertussen had ik al zoveel projecten bedacht maar nooit durfde ik die eerste stap te zetten. Zoveel teksten geschreven die verdwenen in een map wegens net niet goed genoeg.

Het moest anders, het kon anders. Vooral had ik geen zin om de komende jaren daarin te blijven hangen. Daarom bedacht ik, je raadt het al, een nieuw laagdrempelig project.

Eentje waarin ik kon opdagen als mijn imperfecte zelf, waarmee ik kon bewijzen aan niemand anders dan mezelf dat ik het gewoon ging doen en afwerken. Niet gebukt onder perfectionisme maar gedreven door het vuur dat in mij brandt.

Het resultaat: DERTIG. Een bundel van dertig brieven. Uit het diepste van mijn hart. Dertig brieven over verschillende onderwerpen die de jaren dat ik de eer heb om hier op de aardbol rond te lopen mee hebben gevormd. Een oog naar mijn ziel.

Anne Colette